रविवार, १९ एप्रिल, २०१५

लोकल डायरी -- ९

      मी हळूच मागे वळून पहिलं तर अपेक्षेप्रमाणे  मागे अँटी व्हायरस उभी ! तिला पुन्हा तसं बघुन मला काय झालं कुणास ठाऊक !
"  हे बघा मी काही आज तुमच्याकडे पहात नव्हतो  ,  मी आमच्या ओळखीच्या एका काकुंना शोधत होतो.  तुमचा काय प्रॉब्लेम आहे मला माहित नाही पण तुम्ही रोज रोज असा गैरसमज करुन घेत असाल तर तो चुकीचा आहे . " ती काही बोलायच्या आताच मी  तिला सुनावून  टाकलं .
" सॉरी ... "  ती शांतपणे म्हणाली .
" काय ? .... काय म्हणालात तुम्ही ...? " मी चुकून सॉरी ऐकलं असं मला वाटलं .
" सॉरी .... आय रिअली मीन इट .... काल मी तुम्हाला असं बोलायला नको होतं . "  ती कसंनुसं तोंड करत म्हणाली . मला काय बोलायचं ते सुचेना . मी तसाच तिच्याकडे पहात उभा राहिलो . रात्री उशिरा दारु पिऊन   घरी आल्यावर बायकोने   पंचारतीने ओवळाले तर  जसा चेहरा होईल तसा माझा त्यावेळी झाला .
"   अॅक्चुली , काल मी बोलून गेले आणि नंतर मला वाईट वाटत  राहिलं . मी उगाचच तुमच्यावर ओरडले. काल जे झालं त्यात तुमचा काही दोष नव्हता. , प्लीज आय ऍम सॉरी ... "
"  ओके ... ओके... ठीक आहे .  नो इश्शु...   ओके बाय ... " म्हणत मी तिथून काढता पाय घेतला . थोडं पुढे जातो न जातो तोच  पुन्हा मागून आवाज आला." एक्सक्यूज मी .... प्लीज जरा थांबता का ? " मी थांबलो आणि विचारलं , " काय झालं ? " तर ती मान खाली घालून तोंडावर हात ठेवून  रडायलाच लागली . ' अरे देवा  , आता काय झालं ? '  तिच्या अशा भर रस्त्यात रडण्याने मी पुरता  गोंधळून गेलो.  आमच्या आजुबाजूने माणसं येत जात होती . ते आमच्याकडे काहिशा आश्चर्याने आणि बऱ्याचशा संशयाने बघत जात होती . मला एकदम अवघडल्यासारखं झालं . तिच्याशी काही बोलता येईना  आणि तिथून निघताही येईना .
" अहो ,  काय झालं ? अचानक रडायला काय झालं ? "  मी माझ्या परीने  लांबुनच  तिला  विचारलं . पण ती काही रडायचं थांबेना.  उलट जास्तच रडायला लागली . मी आजुबाजुला पहिलं,  रस्त्यावरचे फेरीवाले आमच्याकडेच बघु लागले आणि आपापसांत  आमच्याविषयी चर्चाही  करु लागले होते .
" हे बघा , प्लीज रडू नका , माझं काही चुकलं असेल तर मी पुन्हा एकदा तुम्हाला सॉरी म्हणतो . पण हे रडणं  थांबवा प्लीज . लोक आपल्याकडे संशयाने पहातायत.  काल पण ह्याच ठिकाणी तुम्ही मला ओरडत होतात . आणि आज इथेच उभं राहून  रडताय.... लोकांना खरंच वाटेल की मीच  तुमची काहीतरी छेड काढलीय... प्लीज ,  आणखी थोडा वेळ रडलात तर मी फुकटचा मार  खाईन हो ...   " मी कळवळीने म्हणालो . त्यावर ती अचानक रडायचं थांबली .
" पाणी आहे का तुमच्याकडे ... ? " डोळे पुसत पुसत तिने विचारलं
" पाणी   ?  हो , हो आहे . हे घ्या ... " मी घाईघाईने माझ्या बॅग मधली पाण्याची बॉटल काढून तिला दिली .
" थँक यु ... " म्हणत ती घटाघटा पाणी प्यायली . पाण्याचे काही थेंब तिच्या    हनुवटीवरुन खाली येत होते . त्या थेंबांचे मोत्यात रूपांतर झाल्यासारखे ते उन्हात चमकत होते . तिने अर्धी अधिक बाटली संपवली .
" आर यू ओके ?  " मी आवाजात मृदुपणा आणत म्हणालो .
" सॉरी , मला काय झालं कळालं नाही.... अचानक रडुच आलं . सॉरी , खरंच सॉरी .... "  काल तिच्या तोंडून आगिनफुलं पडत होती आणि आज सॉरी सॉरी चा जप चालला होता . ह्या पोरीचं काही खरं नाही .
" इट्स ओके .... काही प्रॉब्लेम नाही . तुम्हाला आता बरं वाटतंय ना ? "
" हो , आता बरी आहे मी .    आपण त्या इराण्याच्या हॉटेल मधे चहा घेऊया का प्लीज ... "  
"  काय ? " ती बोलत होती त्यावर माझा विश्वास बसेना ... आता एखादी सुंदर मुलगी जर  स्वतः हुन  चहा  घेऊया का असं विचारत असेल तर ,  नाही  म्हणणारा एकतर ठार वेडा तरी असेल किंवा पुरुष तरी  नसेल .....     पण मला तिची जरा शंकाच आली . काल फाड फाड बोलणारी मुलगी मला  चहा घेऊया का असं विचारत होती . ?
" चहा घेऊया प्लीज , चांगला मिळतो तिथे " ती पुन्हा  असं म्हणाली आणि मी काही बोलणार इटक्यात  तिकडे जाऊही  लागली.  मला तिच्या मागून  जाण्यावाचून काही पर्याय उरला नाही . खरं सांगायचं तर ते आमचं नेहमीचं हॉटेल होतं . आमच्या ऑफिसची ५ - ६  टाळकी नेहमी असायची तिथे !   आता ते लोक तिथे नसावेत हीच प्रार्थना करत मी तिच्या  मागोमाग हॉटेल मधे शिरलो . नशिब कोणी नव्हतं .
" तिथे बसूयात " तिने बोटांनी  भिंती शेजारचं गोल टेबल दाखवलं . मी मानेनेच होकार दिला . नेहमी ऑफिस मधल्या लोकांबरोबर येणारा आज एका   मुलीबरोबर आलेला पाहून काऊंटरवरच्या शेटने सुद्धा चष्म्याच्या  कोपऱ्यातुन पाहिलेलं मला जाणवलं . मला एकदम परग्रहावर आल्यासारखं वाटायला लागलं .  आमची नेहमीची ऑर्डर घेणाऱ्या हॉटेलच्या  पोऱ्याने सुद्धा माझ्याकडे पाहून  भुवया उंचावल्या.  आणि नेहमी वैतागलेल्या सुरात विचारणाऱ्या  पोऱ्याने सुद्धा  आज  अगदी अदबीत विचारले  ,  " काय आणु साहेब ... ? "  
" बन मस्का आणि चहा .... " ती आणि मी एकत्रच म्हणालो . मग एकदमच एकमेकांकडे  बघून आश्चर्याने हसलो .
" आमचं सुद्धा हे नेहमीचं हॉटेल आहे . " मी माहिती पुरवली
" अय्या हो का ...  मी आणि माझी मैत्रीण येतो कधी कधी   इथे , मावा केक  फार छान मिळतात ... "
" हो ... खरंच ... मस्त हॉटेल आहे हे  "  मी विचार करत होतो ज्यावेळी आमच्या ऑफिसच्या मित्रांना कळेल की मी एका  सुंदर मुलीबरोबर इथे बन मस्का आणि चहा घ्यायला आलोय तेव्हा ते तर माझा जीवच घेतील .  मी असा विचार करत असताना ती काहीतरी बोलली  असावी .
" हॅलो , तुमचं लक्ष कुठे आहे ... मी काहीतरी बोलतेय तुमच्याशी.... . "
" ओह... सॉरी , मी जरा दुसऱ्याच विचारात होतो . काय म्हणत होतात तुम्ही  ?"
" काही नाही.... तुमचा माझ्यावरचा राग अजुन गेलेला दिसत नाही... .  अॅक्चुली   मी एका प्रॉब्लेम मधे होते .  मी तुमच्यावर रागाच्या भरात ओरडले. ... मला प्लीज समजून घ्या ..प्लीज ..
" एका अटीवर... तुम्ही हे  सारखं प्लीज प्लीज म्हणनं सोडून दया . आता मलाच कसंतरी होतंय...  ठीक आहे होतात चुका माणसाच्या हातून !  त्यात एवढं वाईट वाटून घेण्यासारखं काही नाही . मी समजू शकतो . मला खरंच काही वाटलं नाही ... यु  डोंट वरी .... . "  सुंदर मुलींचे  शंभर गुन्हे सुद्धा माफ असतात . आणि तिचा तर आत्ताशी पहिलाच गुन्हा झालेला होता .   
" हा तुमच्या मोठेपणा आहे . का कुणास ठाऊक पण मला तुमच्याशी  बोलून  बरं वाटतंय ...  " ती म्हणाली . आज ही पोरगी आपल्याला हरबऱ्याच्या झाडावर चढवल्या शिवाय राहणार नाही . ती बोलत असताना वेटर बन मस्का आणि चहा घेऊन आला . तिने पहिला घास तोंडात टाकला
"हम्म्म.... हेवन ... "  त्याचा स्वाद घेत ती खाऊ लागली.  मी विचार केला ,  ती हीच मुलगी होती जी काल  माझ्यावर चिडली होती ...,  मघाशी लहान मुलीसारखी रडत होती....  आणि आता एकदम बिनधास्तपणे माझ्याबरोबर बन मस्का आणि चहा घेत होती ..... अनबिलीव्हेबल ...!
" एक विचारु का ?  तुम्हाला राग येणार नाही ना ? "  कॅरममधे क्वीन काढल्यावर कव्हर काढताना   जशी    बाळगावी लागते तशा सावधगिरीने मी तिला विचारलं .
" बोला ना ... "

" काल सहज माझं लक्ष तुमच्याकडे गेलं  ,  तुम्ही फोन वर बोलताना  रडत   होतात …   खरं तर ही तुमची खाजगी बाब आहे ... पण माणुसकी म्हणून मी तुम्हाला विचारतोय ... तुम्हाला  सांगायचं नसेल  तर  तसा काही फोर्स नाही ..." मी अडखळत तिला विचारलं . त्यावर ती एकदम गंभीर झाली . तिच्या हातातला बन पावाचा तुकडा तसाच हातात राहिला . एकूणच प्रकरण गंभीर दिसत होतं . तिने थोडा पॉज घेतला आणि सुरुवात केली ,"   मी माझ्या होणाऱ्या   नवऱ्याशी बोलत होते.... आमचं भांडण झालंय …  " तिचे हे शब्द आकाशातून पडणाऱ्या मुसळधार पावसासारखे  माझ्या अंगावर कोसळले . इतके दिवस आपण जिला पहात होतो, जी आपल्याला मनोमन आवडली होती  , तिचं एका दुसऱ्याच  माणसाबरोबर लग्न होणार आहे हे  ऐकल्यावर  नैराश्येचे ढग आणखीनच  माझ्या मनात  दाटून आले . गर्दीने खच्चुन भरलेल्या   बसमधे  आपण बसलेल्या सिटवर रिझर्वेशन असलेला माणूस आल्यावर जसं वाटतं तसं मला त्यावेळी वाटलं  .  ती पुढे बरंच काही सांगू लागली .  पण माझं तिच्याकडे लक्षच नव्हतं . "  कॉलेज ..... प्रेम..... विरोध ..... हेकेखोर .... वैताग ...."  हे असे काही शब्द माझ्या कानावर पडले . पण माझ्या लेखी त्यांना आता काही किंमत नव्हती .

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा