मंगळवार, २९ सप्टेंबर, २०१५

बांद्रा वेस्ट .... एक थरारक ई बुक



आपल्याला कळवण्यास अतिशय आनंद होतोय कि मी लिहिलेलं ई  बुक  " बांद्रा  वेस्ट " हे पुण्याच्या सृजन ड्रीम्स प्रा. लि . या प्रकाशन संस्थेने प्रकाशित केलं  आहे .
ही  कथा आहे रॉड्रिकची … एक आळशी आणि निष्काळजी तरुणाची …. ही  कादंबरी आपल्याला www.bookhungama.com  ह्या साईट वर वाचायला मिळेल

खाली दिलेल्या लिंक वरून आपण हे पुस्तक download  करू शकता …

ई बुक download करण्याची पद्धत ...

(बऱ्याच जणांना माहित असेल तरीही ज्यांना माहित नाही त्यांच्यासाठी )
1. खाली दिलेल्या लिंक वरुन साईट वर जाता येईल
2. त्याव्यतिरिक्त purchase मधे जाऊन search मधे bandra west टाईप केल्यास पुस्तकाचे मुखपृष्ठ दिसेल
3. त्यानंतर add to cart येथे click करावे
4. Registration करावे . नंतर login id व password तयार करुन login करावे
5. Proceed to Check out करावे
6. आपल्याला जो पर्याय योग्य वाटेल तेथून 30 रु. Pay करावे . (Credit card , Debit card , Net banking wallets)
7. ई बुक download करावे .
8. मोबाईल वर वाचण्यासाठी play store वरुन book hungama चा app download करावा .
9. त्यात login करावे 
10. ई बुक download करावे आणि त्याचा आस्वाद घ्यावा ....

हि लिंक वापरा  :-

http://www.bookhungama.com/index.php/--1255.html


माझे " बांद्रा west " हे ईबुक आता अमेझॉन किंडल वर उपलब्ध आहे . त्याची लिंक खाली दिली आहे . वाचून आपला अभिप्राय जरूर द्यावा .

https://www.amazon.in/%E0%A4%AC%E0%A4%BE%E0%A4%82%E0%A4%A6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%BE-west-Marathi-Milind-Mahangade-ebook/dp/B07XH2QVHG/ref=sr_1_7?keywords=bandra&qid=1567958743&s=digital-text&sr=1-7



शनिवार, १२ सप्टेंबर, २०१५

लोकल डायरी -- २५

 http://milindmahangade.blogspot.in/2011/11/blog-post_21.html  लोकल डायरी --१
http://milindmahangade.blogspot.in/2011/12/blog-post.html  लोकल डायरी --२
http://milindmahangade.blogspot.in/2012/01/blog-post.html  लोकल डायरी -- ३
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post.html    लोकल डायरी --६
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_27.html    लोकल डायरी --७
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post.html   लोकल डायरी --८
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_19.html   लोकल डायरी --९
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_26.html  लोकल डायरी --१०
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_29.html  लोकल डायरी --११
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post.html   लोकल डायरी -- १२
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_6.html  लोकल डायरी -- १३
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_17.html  लोकल डायरी --१४
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_22.html  लोकल डायरी --१५
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post.html  लोकल डायरी --१६
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post_19.html  लोकल डायरी -- १७
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post_26.html   लोकल डायरी -- १८
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/07/blog-post.html    लोकल डायरी --१९
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/07/blog-post_13.html  लोकल डायरी -- २०
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/07/blog-post_20.html लोकल डायरी -- २१
 http://milindmahangade.blogspot.in/2015/08/blog-post.html लोकल डायरी -- २२
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/08/blog-post_18.html लोकल डायरी -- २३
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/09/blog-post.html लोकल डायरी -- २४
                                                       
   शनिवार रविवार आरामात झोपा  काढून  घालवल्यानंतर  सर्वात नावडता वार येतो , तो म्हणजे सोमवार ... ! एकतर ह्या वारी गाडीला तूफ़ान गर्दी असते . आणि न्यूटनच्या  गुरुत्वाकर्षणाच्या पहिल्या   नियमाप्रमाणे शरीर  स्थिर स्थितीत  असते आणि जोपर्यंत त्यावर बाह्य बल कार्य करत नाही तोपर्यंत ते आहे त्याच स्थितीत राहते... जड़त्व …!  सगळ्या शरीरात जड़त्व भरलेलं असतं .  ह्या जड़त्वाच्या नियमाचा शोधही न्यूटनला सोमवारीच लागला असावा का ? असा उगाच एक फालतू प्रश्न माझ्या डोक्यात आला . हे आज सकाळी सकाळी अभ्यासाचे विचार कसे काय डोक्यात आले  ? जेव्हा यायची गरज होती तेव्हा नाही आले आणि आता येऊन काय फायदा ? असंच असतं ... माणसाच्या अंतर्मनातल्या गोष्टी कधी उचंबळून वर येतील काही सांगता येत नाहीत . अचानक मला आठवलं की काल म्हणजेच रविवारी भरत मुलगी बघायला जाणार होता . आज समजेल की काल काय काय झालं ते ...! भरतला मुलगी आवडली की नाही ते समजेल . जिग्नेस प्रकरणामुळे जे तणावाचं वातावरण तयार झालं होतं ते तरी ज़रा निवळायला मदत होईल .  एकूणच आज धमाल असणार लोकलला ...  असा विचार करीत मी प्लॅटफॉर्मवर आलो . गाडी अजुन आली नव्हती . आमच्या ग्रुपचे सावंत तेवढे प्लॅटफॉर्मवरच्या पंख्याखाली वारा घेत उभे होते .
" काय सावंत ? काय हवा खाताय काय ? " मी गमतीने त्यांच्या जवळ जाऊन विचारलं .
" हो बाबा ... हवा खातोय ..."
“  भरत आला नाही का ? त्याचं कळलं का काही ? काल मुलगी बघायला जाणार होता ना तो ….  ”
“ हो रे … अजून आला नाही म्हणजे येणार नाही बहुतेक …. उद्या भेटेलच कि …! ”
" हम्म … आणि तुमचं काय  ?  घरी हवा कशी आहे ?  आपलं बोलणंच झालं नाही त्यानंतर ..."
" काय सांगू बाबा तुला ! " सावंतांनी एखादी दुखभरी  कहाणी सांगावी तशी  सुरुवात केली   ..."  माझी बायको आणि शकुंतला ह्या दोघींची एक टीम झालीय ... मी शाळेत कसा होतो ते शकुंतला हिला सांगते आणि मी लग्नानंतर कसा आहे हे आमची बायको,  शकुंतलेला सांगते . दोघी अगदी मनापासून खेचत असतात माझी ... "
" आयला , भारीच की मग ....  मला वाटलं की त्या दोघींच्यात तुमच्यावरुन भांडणं लागत असतील ..."
" अरे कसलं काय ... सख्या बहिणींसारख्या वागतायत एकमेकांशी ... माझं मात्र मधलं माकड केलंय दोघींनी ... पण खरं सांगू , मलाही बरं वाटतं ... खरं तर दोघींच्या चेहऱ्यावर आनंद पाहुन खुप छान वाटतं ..."  सावंत समाधानाने बोलत होते .  जेव्हा  दोन व्यक्ती एकमेकांशी चांगलं वागाव्या असं तिसऱ्या व्यक्तीला वाटत असतं  आणि त्या तशा एकमेकांशी चांगलं वागतात तेव्हा त्या दोन व्यक्तींपेक्षा त्या तिसऱ्या  व्यक्तीलाच जास्त आनंद होत असतो ,  तसंच काहीसं  सावंतांचं झालं होतं .
" नशीबवान आहात तुम्ही सावंत ... तुम्ही पृथ्वीतलावरचे  असे एकमेव पुरुष असाल जे आपल्या बायकोबरोबर आणि जुन्या प्रेयसीबरोबर एकत्र राहताय , आणि तेही आनंदाने...! "
" खरंच रे बाबा , मला अजूनही  विश्वास बसत नाही . एखाद्या  कादंबरीतल्यासारखं ,  असं काल्पनिक घडत असेल असं वाटतं . कसं असतं बघ ना .... मी माझ्या बायकोला शकुंतलेबद्दल सगळं खरं खरं सांगितलं तर ती माझ्याशी कित्येक दिवस बोलत नव्हती आणि  कोण कुठल्या तरी एका तिर्हाईताने सांगितलेल्या गोष्टींवर तिने विश्वास ठेवला . अजब वाटतंय मला . "
" असंच असतं सावंत . आपण आपल्या माणसावर विश्वास ठेवतच नाही कधी . पण एखाद्या  अनोळखी माणसाने आपल्या माणसाबद्दल काही सांगितलं की त्यावर  चटकन विश्वास बसतो . "
" अगदी बरोब्बर बोल्लास …!  पण काही का असेना , त्या दोघी मजेत राहतायत हे मात्र खरं "
" पण हे कसं काय शक्य आहे ? दोन बायका, त्यातली एक लग्नाची बायको आणि दूसरी पूर्वीची प्रेयसी  अशा इतक्या समंजसपणे एकत्रित कशा काय राहु शकतात ? आश्चर्य आहे ..."
" हो ना ... तेच मलाही कळत नाही ... पण मी असं का घडतंय ह्याचा कसलाच खोलात जाऊन  विचार केला नाही अन  करतही  नाही ... चाल्लय ना चांगलं , मग चालू दया ..." सावंत दोन्ही हात उडवत म्हणाले . इतक्यात लोकलचा हॉर्न वाजला . लोकल प्लॅटफॉर्मवर येत होती . ती आली तसा  आम्ही तिच्यावर हल्ला केला . शरदने  पुढे जाऊन आधीच आमची जागा धरली होती . आज नायर अंकल आणि भरत   आले नव्हते , जिग्नेसला हॉस्पिटलमधून  डिश्चार्ज मिळाला होता . तो दोन - तीन दिवसांनी लोकलला येणार असल्याचं त्याने शरदला फोनवरुन सांगितलं होतं . त्यामुळे आज आमच्या डब्यात नेहमीच्या बसायच्या जागेत जास्त गर्दी नव्हती . भडकमकरांची विंडो फिक्स होती . ते तिथेच बसले  आम्हा चारही जणांना बसायला जागा मिळाली होती . मी आणि सावंत व्हिडिओ कोचच्या समोरच बसलो होतो . मी पाहिलं पण अँटीव्हायरस अजुन आलेली नव्हती . अगदी गाड़ी  सुटायच्या वेळी ती धावत पळत लोकलमधे शिरली . मी सुटकेचा निश्वास टाकला . ती समोर असली की एकदम बरं वाटतं . मी तिच्याकडे बघत होतो . सुरुवातीला धावत धावत आल्याने तिला भरपूर दम लागला होता . अळवाच्या पानावर जसे पाण्याचे थेंब तसे  तिच्या कपाळावर घामाचे बिंदु जमा झाले होते . थोडा दम खाल्ल्यावर तिने तिच्या  हॅंडबॅगमधून पांढरा शुभ्र रुमाल काढला आणि कपाळावरचे घर्मबिंदु टिपून घेतले . त्यानंतर हॅंडबॅगमधून पाण्याची छोटीशी बाटली काढली आणि थोडं पाणी ती प्यायली . तिच्या ह्या हालचाली बघण्यात मी गुंग होऊन गेलो होतो . मी तिच्याकडे बघत असताना तिनेही पाहिले . आम्ही ओळखीचं हसलो .
" बास .... बास .... " सावंत दबक्या आवाजात माझ्या कानाशी येऊन म्हणाले . मी त्यांच्याकडे पाहिलं तर ते गमतीदार चेहरा करुन माझ्याकडे पाहू लागले . मीही त्यांना हसून प्रतिसाद दिला .
" बाकी चॉईस चांगला आहे तुझा ... " सावंत माझ्या कानात म्हणाले .
" अहो , तसं काहीच नाही अजुन ... आत्ता फक्त ओळख झालीय ... "
" होईल हळू हळू .... चांगलं  चालू आहे … " ते स्मितहास्य करीत म्हणाले . सावंत,  तुम्ही म्हणता तसंच होऊ दे . मी मनातल्या मनात म्हणालो . आज गर्दी अशी नव्हतीच आणि गोंधळही कमी होता . भडकमकर आधीच डोलायला लागले होते . शरद त्याच्या मोबाईलमधे डोकं घालून बसला होता . सावंत आपला पेपर उघडून वाचत बसले होते . मी काय करावं ह्यांच्या विचारात होतो . सीटवर बसल्यामुळे मला अँटी व्हायरससुधा दिसत नव्हती . काय करावं .... काय करावं .... असा विचार करता करता मला झोप यायला लागली  आणि कधी माझे डोळे झाकले गेले मलाही कळालं नाही .  उठलो  तेव्हा दादर आलं होतं . दादरला उतरणाऱ्या लोकांपैकी कुणाचा तरी पायाला धक्का लागला आणि मी झोपेतून जागा झालो .
" अरे काय कुंभकर्ण शिरला होता काय तुझ्यात ? कसला झोपला होतास ? " सावंत मी जागा झाल्यावर म्हणाले .
" इतका वेळ कसा काय झोपलो ? काय कळत नाही ... "  मी समोर पाहिलं . अँटी व्हायरस लोकलच्या  दारात  उभी होती . वाऱ्याने तिचे केस भुरुभुरु उडत होते . हवेत उडणाऱ्या सोनपरीसारखी ती दिसत होती .  ' पुढील स्टेशन भायखळा ... अगला स्टेशन भायखला .... ' स्पीकरमधून  रेल्वेची अनाउंसमेंट करणाऱ्या बाईच्या आवाजाने मी भानावर आलो . स्टेशन आलं .
" हाय ... " ती समोर आल्यावर मी हसून तिला म्हणालो .
" हाय ... "
" वेळ आहे का थोडा ...."
" बोल ना ..."
" चहा आणि बन मस्का ? "
" ओके ..."
आम्ही आमच्या नेहमीच्या रेस्टॉरंटमधे गेलो . पुन्हा काउंटरवरच्या मालकाचं समजुतीने हसणं . आणि न मागताही टेबलवर बन मस्का आणि चहा येणं हे झालंच ! आता आम्हालाही त्याची सवय झाली .
"बोल... काय बोलायचं आहे ..." बन मस्क्याचा तुकडा तोंडात टाकत तिने विचारलं .
" मला थोडं विचारायचं होतं तुला ... म्हणजे तू रागावणार नसलीस तर ... " मी सावध पवित्रा घेतला .
" विचार ना मग ... त्यात काय एवढं ...?" ती चहाचा एक घोट घेत म्हणाली .
" नाही म्हणजे तू काही गैरसमज करुन घेऊ नकोस ... आणि मी विचारेन त्याचा  जर तुला राग आला तर ? " मी आणखी एकदा खात्री करण्यासाठी विचारलं .
" ओफ़ ओ ... विचार ना आता ... आता तू नाही विचारलंस तर मला राग येईल हां ...!" ती वैतागली . आता माघार नाही .
" तू ... तू आणि तुझा होणारा नवरा अनिकेत  ह्यांच्यात सगळं ठीक चालू आहे ना ? " मी  एकदम विचारुन टाकलं . ती बन मस्क्याचा तुकडा तोंडात टाकणार इतक्यात तो तसाच तिच्या हातात राहिला . माझ्या प्रश्नाचा होणार हा परिणाम काही चांगला दिसत नव्हता . तिने तो तुकडा न खाता  पुन्हा तसाच बशीत ठेवला . जणुकाही अनिकेतचे नाव घेतल्याने अचानक तो तुकडा  खाण्यालायक राहिलाच नाही . ती गंभीर झालेली दिसत होती .
" आय ऍम सॉरी ... मला हे विचारण्याचा असा कोणताही अधिकार नाही . तुला नसेल सांगायचं तर नको सांगुस ..."
" अनिकेत जर्मनीला गेलाय ...." ती बशीतल्या त्या पावाच्या तुकड्याकडे एकटक बघत म्हणाली .
" काय ? जर्मनीला ....? मग आता ...." मी पुढे काही बोलणार इतक्यात तिने ट्रॅफिक हवालदार गाड्या थांबवण्यासाठी  करतात तसा हात केला . माझा प्रश्न लाल सिग्नल लागल्यासारखा होता तिथेच थांबला .
" पंधरा दिवसांसाठी गेलाय तो . कंपनीच्या कामासाठी ."
" ओह ... ओके ..."  त्यानंतर थोडा वेळ जीवघेणी शांतता पसरली . काहीतरी बोलणं गरजेचं होतं पण काय ते सुचेना . मग तिनेच सुरुवात केली .
" गेले काही दिवस तर तो ज़रा जास्तच विचित्र वागतोय . का ते मलाही कळत नाही . मग मीही मला हवं तसं वागले  त्यामुळे जास्तच भांडणं वाढली . आणि त्या दिवशी त्याने आपल्याला इथे एकत्र पाहिलं तेव्हा तर तो जाम भडकला होता . आमच्यात भांडण सुधा झालं मोठ्ठं .   पण नंतर त्याने शांतपणे विचार केला असेल .   परवा आम्ही भेटलो . मला म्हणाला की , आपल्यात लग्नाआधीच इतके मतभेद  आहेत , इतकी भांडणं आहेत तर लग्नानंतर काय होईल ? तेव्हा आपण दोघांनी ह्याचा विचार करुया . आत्मपरीक्षण करुया .  मी पंधरा दिवसांसाठी जर्मनीला जातोय . आपण पुढे काय करायचं त्याबाबत तटस्थपणे विचार करु म्हणाला .
" मग ? आता काय करणार आहेस तू ? "
" काय करणार ? विचार करतेय ... अनिकेत तसा वाईट मुलगा नाहिये रे . फक्त तो कधी कधी ओव्हर पझेसिव होतो . त्यामुळे आमच्यात कधी कधी भांडणं होतात . कदाचित मधे थोड़ा वेळ गेला तर सगळं निटही होईल . बघु , सध्या मी पंधरा दिवसांच्या प्रोबेशन पिरियडवर आहे ..." ती गमतीने हसत म्हणाली . आयला ह्या पोरीचं काही कळत नाही . कधी त्या अनिकेतला चांगलं म्हणते कधी वाईट म्हणते ... मी उगाचच विचार करतोय मधल्या मधे ...
" काय रे ? कसला विचार करतोयस ? " तिच्या विचारण्याने माझी तंद्री भंग पावली .
" नाही . काही नाही ..." मी माझा चहा संपवला . वेटरला बोलावून बिल आणि टिप दिली . आम्ही दोघे निघालो .

" मधु , मला माहीतिये की तू मला असं का विचारतोयस ते ..." ती म्हणाली .  मी तिच्याकडे चमकुन पाहिलं . माझ्या मनातले विचार  तिच्या डोळ्यात उतरल्यासारखे मला वाटले .

क्रमशः ...


माझे " बांद्रा west " हे ईबुक आता अमेझॉन किंडल वर उपलब्ध आहे . त्याची लिंक खाली दिली आहे . वाचून आपला अभिप्राय जरूर द्यावा .

https://www.amazon.in/%E0%A4%AC%E0%A4%BE%E0%A4%82%E0%A4%A6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%BE-west-Marathi-Milind-Mahangade-ebook/dp/B07XH2QVHG/ref=sr_1_7?keywords=bandra&qid=1567958743&s=digital-text&sr=1-7

सोमवार, ७ सप्टेंबर, २०१५

लोकल डायरी -- २४

 http://milindmahangade.blogspot.in/2011/11/blog-post_21.html  लोकल डायरी --१
http://milindmahangade.blogspot.in/2011/12/blog-post.html  लोकल डायरी --२
http://milindmahangade.blogspot.in/2012/01/blog-post.html  लोकल डायरी -- ३
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post.html    लोकल डायरी --६
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_27.html    लोकल डायरी --७
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post.html   लोकल डायरी --८
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_19.html   लोकल डायरी --९
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_26.html  लोकल डायरी --१०
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_29.html  लोकल डायरी --११
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post.html   लोकल डायरी -- १२
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_6.html  लोकल डायरी -- १३
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_17.html  लोकल डायरी --१४
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_22.html  लोकल डायरी --१५
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post.html  लोकल डायरी --१६
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post_19.html  लोकल डायरी -- १७
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post_26.html   लोकल डायरी -- १८
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/07/blog-post.html    लोकल डायरी --१९
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/07/blog-post_13.html  लोकल डायरी -- २०
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/07/blog-post_20.html लोकल डायरी -- २१
 http://milindmahangade.blogspot.in/2015/08/blog-post.html लोकल डायरी -- २२
http://milindmahangade.blogspot.in/2015/08/blog-post_18.html लोकल डायरी -- २३

" काल तुमचं काय चाललं होतं ...? खुप आरडा ओरडा चालू होता ... " अँटी व्हायरस मला विचारत होती . आम्ही स्टेशनच्या रोडवर सकाळी अचानक भेटलो . ती रिक्षातून उतरत असताना मला दिसली . आमच्या पावसाळी भटकंतीनंतर  तर आम्ही चांगले मित्र तर झालोच होतो . त्यामुळे मला तिला भेटताना काहीतरी वेगळं करतोय असं वाटत नव्हतं.  सहज एखादा मित्र भेटतो तसं ....
" काही नाही ... आमच्या ग्रुप मधला शरद आहे ना त्याची एंगेजमेंट आहे पुढच्या आठवड्यात . त्यामुळे सगळे खुश होते . "
" अरे ,  पण कितीतरी  वेळा ओरडत होता तुम्ही लोक ...! "
" हां ... नंतर भरतने सांगितलं की तो रविवारी मुलगी बघायला जाणार आहे ... त्यामुळे आम्ही खुप खेचली त्याची .... जाम घाबरवला त्याला ...." एखादी  गमतीदार गोष्ट सांगावी तसं मी तिला सांगितलं .
" का ? कशासाठी घाबरवला ? "
" अगं , त्याला आधीच टेंशन आलं होतं . मुलगी बघायचा त्याचा पहिलाच कार्यक्रम होता . आम्ही मुद्दाम आणखी टेंशन दिलं त्याला ..." मी गमतीत म्हणालो . पण अँटी व्हायरसचा चेहरा गंभीर होता . मी तिच्याकडे पाहिलं  , " काय झालं ...?"
" हे मुलगी बघणं  , कांदेपोहेचा कार्यक्रम करणं ... मला बिलकुल आवडत नाही ... मुलगी म्हणजे काय बाजारात ठेवलेली एखादी वस्तु आहे की तिला बघायला येतात ...?  " अँटी व्हायरस थोडीशी चिडलेली वाटत होती .
" बरोबर आहे ... पण काय करणार ? तशीच पद्धत आहे ना , पहिल्यापासून ... " मी सावरण्याचा प्रयत्न केला .
" तेच ... तेच तर आवडत नाही ना मला .... मुलींच्या भावनेला काही किंमतच नसते . मुलाला मुलगी पसंत म्हणजे मुलीलाही मुलगा पसंत अशी सरळ सरळ समजूतच करुन घेतात तुम्ही लोक ...!  तिला कदाचित वेगळं वाटू शकतं . वाटू शकतं की नाही ...? "
" हो ... बरोबर आहे ... पण आता  परिस्थिती बदलते आहे ... आजकाल मुले- मुली बाहेर भेटतात ... बोलतात  ,  एकमेकांना  समजून घेतात , मग पुढचा विचार करतात ..."
" पण असं करणारे किती असतील ? हजारात एक ... ! मग बाकीच्या नउशे नव्यान्नवांच काय ? "
" अरे ,  तू तर भांडायलाच लागलीस माझ्याशी ... जसं काय मीच ही प्रथा  बनवलीय .... "
" मग तुला इतका आनंद का होतोय ? तू सुद्धा केलेस वाटतं असले कार्यक्रम ...!"
" छे .... आपण नाही करणार असले कांदेपोहयाचे कार्यक्रम . खरं तर मलाही नाही आवडत असले कार्यक्रम,  पण  भरतचा कालचा चेहरा आठवून गंमत वाटतेय .... त्याचा चेहरा पहाण्यालायक झाला होता . " आम्ही असेच बोलत जात असताना  सावंत मागून आले .
" अरे मध्या , तुला किती वेळा फोन लावतोय , चल जरा लवकर , एक प्रॉब्लेम झालाय ... " ते माझ्याकडे बघत म्हणाले .
" काय झालं ? आणि तुम्ही इतके घामाघूम कसे काय झालात  ? "
" चल तुला सांगतो .... " असं म्हणत जवळ जवळ मला ते खेचूनच घेऊन जाऊ लागले .  मी अँटी व्हायरसचा निरोप घेऊन निघालो .
" सावंत काय झालं ? घरी सगळं ठीक आहे ना ? "
" माझा नाही रे काही प्रॉब्लम .... मला शरदचा फोन आला होता . लगेच प्लॅटफॉर्मवर या असं म्हणालाय , त्याच्यामुळे मी धावत -पळत आलो ..." दोन नंबरवरच्या प्लॅटफॉर्मवर उतरणाऱ्या पायऱ्या उतरत ते म्हणाले . आम्ही आमच्या नेहमीच्या जागी पोहोचलो . तिथे आमचा ग्रुप उभाच होता . भडकमकर , नायर अंकल , शरद , भरत ... आम्ही घाईघाईत तिथे पोहोचलो .
" शरद , काय रे ? काय झालं ? " सावंतांनी विचारलं .
" जिग्नेसचा थोडा प्रॉब्लेम झालाय ..... आपल्याला उल्हासनगरला जायला लागेल . "
" प्रॉब्लेम झालाय म्हणजे ? नक्की काय झालंय ... ? " मी विचारलं .
" चल,  रस्त्यात सांगतो ..." म्हणत ते सगळे निघाले . मी आणि सावंत त्यांच्या मागून निघालो . आम्ही स्टेशनच्या बाहेर  लायनीत उभ्या असलेल्या  रिक्षांच्या तिथे आलो ." बालाजी  हॉस्पिटल ...? " शरदने विचारलं . आणि आम्ही सगळे रिक्षांमधे बसलो . रिक्षात बसल्यावर मी अंदाज केला ,  हॉस्पिटलला जायचंय म्हणजे  कुणीतरी खुप आजारी असेल , पण कोण ? जिग्नेस ...? की त्याचे कोणीतरी जवळचे नातेवाईक ? पण जिग्नेस तर त्याच्या बायकोसोबत वेगळा रहात होता .... म्हणजे तो किंवा त्याची बायको आजारी असेल . मागे एकदा शरद भरत त्याच्या बाबतीत गुप्तपणे चर्चा करीत होते . मी त्यावेळी विचारलं तर मला त्यांनी सांगितलं नव्हतं पण , त्याच्या बाबतीत ते अतिशय गंभीरपणे बोलत असलेले मला आठवत होतं . त्या गोष्टीचा ह्या घटनेशी नक्कीच काहीतरी संबंध असावा असं मला वाटलं . पहिल्या रिक्षात शरद,  नायर अंकल आणि भडकमकर बसले . तिच्या मागच्या   रिक्षात मी , सावंत आणि भरत बसलो आणि निघालो .
" अरे काय झालंय जिग्नेसला ? तब्येत बरी नाही का त्याची ? " सावंतांनी  भरतला विचारलं .
" सावंत अहो , जिग्नेसने काल रात्री खुप झोपेच्या गोळ्या खाल्ल्या ... त्याला बालाजी  हॉस्पिटलला एडमिट केलंय ..."
" काय ? झोपेच्या गोळ्या ?  का ? आणि कशामुळे ? " मी विचारलं .
" ते काही माहीत नाही ... " भरत म्हणाला . पण त्याला नक्की काहीतरी माहित आहे आणि ते आम्हाला इतक्यात कळू नये असा त्याने विचार केला असावा .
" तुम्ही दोघे त्या दिवशी जिग्नेसबद्दल बोलत होतात . त्याच्याशी संबंधित आहे का हे ?   " मी विचारलं . त्यावर त्याने नुसती होकरार्थी मान डोलवली  . रिक्षा बालाजी  हॉस्पिटलच्या गेटपाशी थांबली . आम्ही रिसेप्शनला चौकशी केली आणि जिग्नेसला एडमिट केलं होतं त्या  रूममधे गेलो . हॉस्पिटलचा टिपिकल , औषधांचा , फिनाईलचा समिश्र वास नाकात शिरला  . जाऊन बघतो तर बेडवर जिग्नेस झोपलेला . सलाइनची बॉटल उलटी लटकवलेली . त्यातून थेंब थेंब सलाइनमधलं ते द्रव्य जिग्नेसच्या शरीरात जात होतं . त्याच्या बाजूला त्याचे वडील आणि त्याची बायको  बसले होते . आम्ही तिथे पोहोचल्यावर ते  उठून उभे राहिले .
" अब कैसा है जिग्नेस ? " शरदने विचारलं .
" अबी ठीक है थोडा ....  डॉक्टर ने दवाई दी है ... अबी सोया है ...." त्याचे वडील रडवेल्या सुरात म्हणाले . त्यांचा त्याच्यावर  खुप जीव असल्याचं दिसत होतं . आणि का नसावा ? त्यांचा तो एकुलता एक मुलगा होता . बऱ्याच वर्षांनी नवसाने झालेला . त्याला असं हॉस्पिटलमधे पडलेला पाहून त्यांना वाईट वाटणं सहाजिकच होतं . आम्ही सर्वजण त्याच्याकडे बघत उभे राहिलो . कुणाला काय बोलावं ते सुचेना . ते पाहून  आमचे सीनियर मेंबर पुढे झाले .
" कब हुआ ये सब ...?  " नायर अंकलनी विचारलं .
" कल रात हुआ होगा शायद .... "
" शायद मतलब ? "
" कल रात वो घर पर आये और बिना खाना खाकेही सो गए ... मैंने पूछा क्या हुआ लेकिन उन्होंने मुझसे बात तक नहीं की.  आज सुबह मैं उन्हें उठाने गयी तो वो उठेही नहीं और  देखा तो नींद की गोलियोंकी खाली  बोतल निचे  पड़ी थी  .... " त्याची बायको रडत म्हणाली .
" इसने मुझे तुरंत फोन करके घर बुलाया .... और हम उसे यहाँ ले आये " त्याचे वडील म्हणाले .
" उसने कुछ बी नय बताया की क्या प्राब्लम है ? " नायर अंकल विचारु लागले .
" नहीं ना .... मेरा तो दिमागही काम नय कर रहा ... सब अच्छा चल रहा है .... उसका बिझनेस भी ठीक चल रहा था ... वो खुश था ... तो फिर ये बिच मैं ऐसा कैसे हो गया , कुछ समझ नहीं आ रहा   " त्याचे वडील  डोक्याला हात लावून खाली बसले . जिग्नेस असा माणूस होता .... म्हणजे आहे अजुन .... की त्याला पैशांचं असं काही टेंशन नव्हतं . वडिलांप्रमाणेच त्याने बिझनेस सुरु केला होता . आणि त्याने कधीही त्याबाबत तक्रार केलेली मला तरी आठवत नव्हती . बिझनेस करणे त्याच्या रक्तातच होतं . त्यामुळे पैशाच्या चिंतेत त्याने हे असं केलं असेल असं वाटत नव्हतं . आम्ही थोडा वेळ तिथे बसलो . आमच्या सीनियर मेंबरर्सनी त्याच्या वडिलांना आणि बायकोला धीर दिला आणि आम्ही हॉस्पिटलच्या बाहेर आलो . शरद बाजूच्या टपरीवर गेला . आणि एक सिगरेट पेटवून घेऊन आला.
" काय साला ... काय झालं असेल रे बाबा ? इतकं आत्महत्या वगैरे करण्यासारखं ? " भडकमकर आश्चर्याने म्हणाले .
" शेवटी मला भिती होती तसंच झालं ...."  धुर पायाच्या दिशेने  खाली सोडत नैराश्याने मान हलवत शरद म्हणाला . सगळे जण आश्चर्याने त्याच्याकडे बघु लागले .
" म्हणजे तुला माहित आहे  , त्याने  असं का केलं ते ? " सावंतांनी विचारलं .
" सगळं नाही ... पण थोडंसं माहित आहे ... " सिगारेटचा एक झुरका घेत तो म्हणाला .
" काय ? सांग ना मग ..." मी म्हणालो .
" त्याचं हे असं होण्याचं कारण  त्याची बायको आहे ... " शेरलॉक होम्स जसा कहाणीच्या शेवटी आपल्याला अपेक्षित नसलेलं सत्य सांगतो तसा  शरदने गौप्यस्फोट केला . सगळे त्याच्याकडे अविश्वासने पाहू लागले . फक्त भरत समजुतीने   नकरार्थी मान हलवत होता. त्याला आणि शरदला हे आधीपासूनच माहीत होतं . मी त्यांना पूर्वी विचारण्याचा प्रयत्न केला होता ,पण त्यांनी मला काही सांगितलं नव्हतं . जिग्नेसच्या आत्महत्येच्या प्रयत्नामागचे कारण त्याची बायको असावी ? मला तर हे पटतच नव्हतं . मघाशी आम्ही बघितलं ना ... किती साधी आणि सालस बाई होती ती ! ती काय करणार ?
" चल ... कायतरीच् काय ? ती किती सिंपल  आहे ...." सावंत म्हणाले .
" सावंत,  नेहमी जे दिसतं ते खरं असतच असं नाही . मी आणि भरतने तिला एकदा नाही,   दोनदा नाही तर तिनदा  एका वेगळ्याच  माणसाबरोबर फिरताना पाहिलं आहे .... आधी आमचा विश्वास बसला नाही , पण आम्ही एकदा त्यांचा पाठलाग सुद्धा केला तेव्हा सगळा प्रकार आमच्या ध्यानात आला .  खोटं वाटत असेल तर विचारा भरतला …! " तो अगदी आत्मविश्वासाने बोलत होता . भरतचं नाव घेतल्यावर त्याने नुसती होकरार्थी मान हलवली .
" खरं तर आम्ही दोघे हे सगळं जिग्नेसला सांगणारसुद्धा  होतो , पण मग विचार केला की कशाला उगाच त्याला टेंशन ...! आणि अशा गोष्टी समजल्यावर काय होतं ते आपण बघतोच आहोत .... " भरत म्हणाला .
" छे मईना बी नय हुआ उनके शादीको ...." नायर अंकल हळहळ व्यक्त करु लागले .
" काय बोलणार आता ... ? माझं तर डोकंच सुन्न  झालंय ...." सावंत हताश होत म्हणाले .
" आयला त्याची बायकोच बकवास आहे ... ह्या असल्या बायका ना ,  कुणाच्याच नसतात ... ह्यांची जागा दुसरीकडेच आहे ... " शरद भडकला होता .
" यार पण असा डायरेक्ट आरोप करणं ठीक नाही ....  तिचा कदाचित नुसता मित्रही असू शकतो तो माणूस "
" कसला घंटयाचा मित्र ...!  हे असं असतं का कधी ? ती बाईच साली  खराब आहे "  रागात शरदने  हातातली पेटती सिगरेट जमिनीवर आपटली . भरतनेसुद्धा मग त्याची री ओढली . थोड्या फार फरकाने आमच्या ग्रुपच्या सगळ्याच लोकांना हे पटलं होतं .  प्रत्येक जण ह्याच विचारात होता. कदाचित असेलही असं काही . पण मग तसं नसेल तर ?  मग  मला अचानक अँटी व्हायरस आणि तिचा होणारा नवरा अनिकेत ह्यांची आठवण झाली . मागे मी आणि अँटी व्हायरस असेच भायखळयाच्या हॉटेलमधे बसलो असताना त्याने आम्हाला पाहिलं होतं आणि रागाने तो काहीही न बोलता निघुन गेला होता .  त्यावेळी त्याची जिग्नेस सारखीच  काहीशी अवस्था झाली असेल . त्यालाही अँटी व्हायरसचा भयंकर राग आला असेल .... तोही तिच्याबद्दल असाच विचार करत असेल जसा आत्ता शरद - भरत जिग्नेसच्या बायकोबद्दल विचार करत आहेत . पण माझ्या आणि अँटी व्हायरसच्या दृष्टीने आम्ही निषिद्ध , गैर  असं काही केलेलं नव्हतं . आम्ही केवळ एकमेकांच्या सोबत होतो . एखाद्या मित्रासारखे . . . उद्या जर हे लोक अँटी व्हायरसबद्दल सुद्धा असंच बोलले तर आपल्याला आवडेल का हे ? मग  आपण आणि अँटी व्हायरस जे भेटतो ते योग्य आहे की अयोग्य  ? एखाद्या बाईला तिचा नवरा सोडून दूसरा पुरुष हा मित्र नसु शकतो का ?  ती त्याच्यासोबत बिनधास्त बोलू , फिरु शकत नाही का ? आणि जर एखाद्या बाईने तसं केलं तर आपला समाज त्याला कितपत स्विकारेल ? की त्या मैत्रीला एखादं ओंगळवाणं नाव देऊन त्याची निर्भत्सनाच केली जाणार कायम ?

माझे " बांद्रा west " हे ईबुक आता अमेझॉन किंडल वर उपलब्ध आहे . त्याची लिंक खाली दिली आहे . वाचून आपला अभिप्राय जरूर द्यावा .

https://www.amazon.in/%E0%A4%AC%E0%A4%BE%E0%A4%82%E0%A4%A6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%BE-west-Marathi-Milind-Mahangade-ebook/dp/B07XH2QVHG/ref=sr_1_7?keywords=bandra&qid=1567958743&s=digital-text&sr=1-7